بررسی تغییرات زمانی و مکانی کیفیت آب زیرزمینی با استفاده از رویکرد ترکیبی منطق بول، فازی و زمین آمار (مطالعه موردی: دشت ورامین)

با توجه به رشد روز افزون جمعیت و کمبود منابع آب سطحی به خصوص در مناطق خشک و نیمه‌خشک و نیاز مبرم به تأمین آب باکیفیت مناسب جهت شرب و مصارف دیگر توجه به کیفیت منابع آب زیرزمینی دو چندان خواهد شد. در این پژوهش خصوصیات فیزیکوشیمیایی آب زیرزمینی دشت ورامین با تاکید بر مصارف آشامیدنی مورد مطالعه قرار گرفت و در این راستا از سه پارامتر TH، TDS و EC به عنوان عوامل محدود کننده جهت مصارف شرب استفاده شد. توزیع مکانی این سه پارامتر جهت تهیه تغییرات نقشه پهنه بندی کیفیت آب زیرزمینی در یک دوره پنج ساله با استفاده از روش‌های میان یابی به کمک ترکیب منطق بولن و فازی مورد بررسی قرار گرفت. روش‌های میان یابی مورد استفاده در این مطالعه شامل روش‌های زمین آماری و روش‌های معین می‌باشد که به کمک آنالیز واریوگرافی و ارزیابی صحت نتایج بر اساس کمترین RMSE برای فرآیند مکان‌یابی آلاینده‌ها استفاده شدند. نتایج نشان داد که روش عکس فاصله در میان یابی پارامتر TDS و EC نسبت به روش‌های زمین آماری برتری دارند. هم چنین در برآورد پارامتر TH روش زمین آماری کوکریجینگ با استفاده از پارامتر کمکیCl- بیشترین دقت را داشته است. نقشه‌های پهنه بندی کیفی آب زیرزمینی تهیه شده از ترکیب منطق بولن و فازی نشان داد که نواحی غرب و جنوب غرب دشت بر اساس استاندارد آب آشامیدنی ایران، از لحاظ شرب نامطلوب است که بیش ترین دلیل آن وجود پهنه‌های رسی نمکی با سولفات سدیم در این مناطق و ضخامت کم آبخوان در این قسمت می‌باشد.